Keelsnoepjes en warme chocolademelk!

Hallooo hallooooohhhh!

(doe maar 3 kannen koffie!!!)

Ja de zon schijnt weer sinds gisteren, maar eerst een ander verhaal....

De vorige keer gingen waren we onderweg naar Hanoi, waar we niet nog steeds zitten, maar alweer!
Hoe dan ook, de busreis naar Hanoi was een beetje shit aangezien er een behoorlijk gebrek aan zuurstof in de bus was... Gelukkig lagen wij op de achterbank en konden we af en toe even onze kop door een raampje duwen om naar adem te happen! Na een enorme klap (koe? brommer?...iets) ging de bus vrolijk door en kwamen we aan in Hanoi!
Na een paar uur konden we (heel moe) eindelijk op een bed ploffen om nog een paar uurtjes te slapen.

De dag na een dag van bijkomen was net de eerste lentedag in Holland! Toch nog een trui aan, maar we konden wel genieten van de eerste stralen zon na een lange tijd van grijs en nat weer...dus besloten we om het lichaam van Ho chi minh te bekijken, maar natuurlijk alles was dicht.....en het hele museum eromheen ook! Ook de Ambassade van Myanmar was niet te vinden en uiteindelijk stonden we (vooral Sander) muziek te maken in de literaire tempel van Hanoi en verlieten we tempel natuurlijk niet voordat we er zelf een aantal hadden aangeschaft.
Omdat de dagen zo hard gingen besloten we deze avond nog om een nachttrein naar het noorden te nemen; naar Sapa. We wilden namelijk nog verschrikkelijk veel zien en doen, dus een peper in de kont en gaan.

Toen we wakker werden, (in de trein hebben we heerlijk geslapen) waren we in Lao Cai en werden we met ons slaaphoofd een busje ingejaagd (tussen een paar vietnamesen met onze knieen in onze ogen) om nog eventjes lekker een dik vet uur verder te reizen naar Sapa.
We hadden het kunnen weten; Het noorden betekend bergen en dus bochten en hoogteverschillen... uiteindelijk ging de schuifdeur van het busje weer open, zonder dat daf de hele bus had ondergekotst!!!
Na wat onderhandelen over de prijs van onze kamer, hadden we echt een geweldige kamer! Heel hoog en we keken uit over de stad en de bergen en de rijstevelden en.......
Na het verwerken van de reis, na de luchtbellen in onze buik een plaats te hebben gegeven, na het aantrekken van sokken, dikke kleren en een muts, hebben we onszelf het noorden ingeworpen!
Het was echt een beetje Laos waar we waren, maar dan waren de mensen niet alleen super vriendelijk, maar ook nog eens verkleed (t is echt een toeristische aangelegenheid) in hun oorspronkelijke kleding.
Allerlei verschillende soorten bergstammen toverden de witte stad (van de mist) om in een kleurrijk feestje!
Voordat we het doorhadden, zaten we (met ons slaaphoofd) op een trap met een hele zooi kinderen om ons heen, die ons aan de haren trokken en aan het meppen waren (spelen noemen ze dat hier)...
Na een boel dikke pret besloten we cola te scoren en een zoete aardappel om vervolgens (nadat daf d'r hand kon losmaken van de hand van een beenloze vietnamees, die het verschil tussen noord en zuid vietnam maar niet uit elkaar kon houden op de landkaart) de berg van sapa op te klimmen die uitkeek over het hele gebied, het was echt verschrikkelijk mooi!

De volgende dag was het tijd om te sjouwen en doken we (na een heeeeeeeeeele koude nacht) samen met een hilltribe meisje de rijstvelden in. Al gauw liepen er hilltribe vrouwen en kinderen met ons mee die ons wel wat oorbellen en traditonele doeken wilden verkopen, maar ook zonder wat te kopen, hielden ze ons handje vast als we over glibberige stenen en door modderige stukken moesten.
Halverwege de middag kwamen we aan in een dorpje waar we gingen logeren bij de locals. En hier begon het feestje!
We kwamen hier een franse man en vrouw tegen en gingen na een paar biertjes met zijn allen aan tafel met de locals. Het eten was echt super, maar toen kwam die ellendige 'happy water' weer boven tafel. Op het punt dat we besloten niet meer van het vrolijke goedje te nippen, kwam er nog een fles (nog een 1.5 ltr) en was het al te laat!!!!
Voordat we er erg in hadden zaten we opgesloten in een karaokeschuur waar we vietnamese liedjes aan het zingen waren. (vietnamees is echt ingewikkeld hoor;)
Na een paar westerse liedjes, kon daf zelfs in het chinees karaoke zingen (ja de vietnamesen waren OOK erg verbaasd) en na een paar keer lekker door de echoende microfoon gegrunt te hebben, werden we weer wakker om de nieuwe dag weer lekker (maar iets minder)vrolijk in te gaan.
Na een overheerlijk ontbijt stonden we weer lekker, maar dit keer behoorlijk brak, op de randen van de modderige rijstvelden te balanceren. (da's nie makkelijk als je al wankelt als je stilstaat) Toen we weer aankwamen in Sapa, ging het licht uit....

De volgende dag was het een kwestie van tas pakken en reizen...nadat we heel vroeg in de ochtend een busje naar Lao Cai hadden kunnen krijgen, dachten we meteen een bus te kunnen vinden die ons verder na Bac Ha zou brengen.... Helaas na een hoop uren wachten op het busstation en het zien 'repareren' van een hoop bussen, was het onze beurt pas en kwamen we aan het einde van de middag pas aan in Bac Ha.... Laostyle!!! (maar dan wel zonder embryo-ei-uitzuigende-viezerikken)
Hier was het volledig uitgestorven en konden we het zelfs niet voor elkaar krijgen om sanders moeder te bellen voor haar verjaardag!!!.....Wel konden we via via twee mannen met een brommer vinden die ons de volgende dag verder zouden brengen naar Ha Giang. (aangezien de wegen niet zo 'best' waren, was een andere manier van transport
niet mogelijk)....

De volgende ochtend begon dus achterop de brommer (met al onze zooi dus) bij twee vreemde mannen die geen woord engels konden spreken. Maar de bestemming LEEK duidelijk. De eerste uren van de route waren echt verschrikkelijk zwaar (van vering hebben ze hier ook nog nooit gehoord en de wegen waren dit keer Cambostyle) maar het was enorm indrukwekkend! We reden van top naar top, van dal in dal, van de ene hilltribe naar de andere en zagen ineens een verschrikkelijk ouderwets en verlaten vietnam...de eerste paar uren kwamen we ook niemand op de 'weg' tegen, op een paar buffalo's, paarden en varkens na.
Ook wij waren enorm indrukwekkend voor de mensen die hun land aan het bewerken waren
(wij vragen ons af hoe het mogelijk is om uberhaupt te kunnen staan op die enorme hellingen, laat staan; werken)
en we denken dat we zelfs een paar mensen hebben gezien, die nog nooit een withuidigmens gezien hebben, want de uitdrukking die de mensen soms op hun gezicht hadden, kunnen wij niet omschrijven.
Na nog meer afzien bereikten we eindelijk de betere wegen, alhoewel ze soms verschrikkelijk hoog waren. En de vangrails die ze al hadden stonden aan de verkeerde kant van de weg, of ze waren gemaakt van gevlochten bamboo met aan weerszijden een steunpaal om omwaaien te voorkomen (???)
Al gauw werd duidelijk dat we verdwaald
waren en/of de verkeerde kant opgingen (en probeer dat maar eens uit te leggen)
Met behulp van een landkaart, werd ons duidelijk dat onze heren dachten dat we via China (???) naar de plek van bestemming gingen, maar in werkelijkheid dichterbij hanoi zaten.... HOe dan ook, na een hoop onrust, onbegrip en een beetje woede (want de zon was al aan zijn daling begonnen) hebben de heren ons na een paar lange uren op de plaats van bestemming gebracht!
Na het nuttigen van een broodje ei (duurde een paar uur voordat we eten konden vinden)en het regelen van een Permit om nog verder naar het noorden te kunnen reizen, zijn we met een gevulde maag en een gloeiend verbrande kop in slaap gevallen.

De volgende dag stond om zeven een uur een (ook niet engels sprekende) jongen klaar die ons de weg naar het noorden zou wijzen (het leek ons wel handig om een local mee te nemen, aangezien je nogal makkelijk kunt verdwalen in vietnam). Dus wij en hij op de scooter naar het noorden, maar niet voordat we gingen tanken en er een vrachtwagen over de brommer van onze 'gids' heen reed en de boel eerst even rechtgetrokken moest worden.
Al snel kwamen er HOOGEEE bergen in zicht, met de bijbehorende bewolking, kou en regen.... Dus de poncho's weer aan en verkleumen maar met die handel.
Maar hoe koud het ook was, de omgeving was onbetaalbaar, we kwamen van het ene vreemde landschap in het andere, de bergen werden steeds vreemder, groter en het werden er steeds meer..... Het was echt waanzinnig ....!!!!!
In de avond zijn we dit keer niet met een verbrand hoofd, maar met een verstopte neus in slaap gevallen...

De volgende dag, na weer een overheerlijk broodje ei (ja, we hebben gehoord van de vogelgriep ja...;) bevonden we ons een paar km later in de Hemel! Onder de wolken, in de wolken, boven de wolken!!! het was zo bijzonder, want het enige wat we konden zien waren hele lichte grijze silhouetten van de absurde vormen van de bergen..> Echt bizarrr.... en toen.............
Ja de zon kwam door en POEFFF...de wolken gingen langzaam weg en het maanlandschap begon kleur te krijgen en zelfs diepte! een GROOT feest!!! We konden in de zon genieten van Groenblauw water, donkergroene begroeing, oranje en zalmkleurige aarde, voordat we na twee dagen weer aankamen in Ha Giang, waar we dit keer weer met een verbrand (maar koud en nog steeds verkouden) hoofd en een met broodje ei gevulde maag , in slaap zijn gevallen.

De volgende dag, moesten we weer terug naar Hanoi, aangezien we nog naar de grootste trekpleister van Vietnam 'moesten' ; Halong bay.

Na een rust- en eet- dag in Hanoi, waren de dagen bijna op en hebben we besloten, om geheel tegen onze reiswijze in, mee te gaan met een tour naar Halong Bay, want zelf zouden we hier geen tijd meer voor hebben.We hebben gekozen voor een behoorlijke dure en wat minder gangbare tour, om op deze manier de groooooteee mensenmassa's te onmzeilen....

Dus wij in de bus, met een paar anderen naar Halong bay.....waar we op een luxe boot werden gedropt om de bizarre rotsformaties in de zee te aanschouwen. Al gauw lieten we de volgepropte busjes en boten achter ons en bleek dat we echt waar voor ons geld kregen en konden we super relaxed vanuit een kanootje de schoonheid bewonderen. (alhoewel het bewolkt was en de foto's dus redelijk waardeloos, was het echt SUPER!)
Na het kano-avontuur gingen we verder naar een prive eiland van de touroperator, waar we de nacht doorbrachten in een bamboo hutje (we hebben nog nooit zo'n comfortabel bamboo hutje gezien..:)

De dag erna, werden we met een klein bootje en een amerikaanse meid (echt alle vooroordelen over amerikanen zijn van toepassing op deze meid) naar Cat Ba island gebracht, waar we eens even lekker een paar km de bergen op zouden mountainbiken. Na een hoop gevloek en getier van daf (bergOP;ze trapt er iedere keer weer in....;) konden we eindelijk genieten van een vlak stuk en de lunch om vervolgens, (voor het tochtje met de speedboat en bus,terug naar Hanoi), nog even een natuurlijke grot in te duiken.

En dat was gisteren..... Over een paar uur gaan we naar het vliegveld om te vliegen naar het vliegveld van Bangkok om daar vervolgens een nachtje uit ons neus te vreten, voordat we verbinding hebben naar Yangoon (birma/myanmar)...

Het vietnam-gebeuren is echt als een geflipte voorbij gevlogen...Zes weken blijkt niet genoeg te zijn voor dit enorm interessante en varierende land...dus Sanne; VEEL SUCCES! (we hebben t goed gekeurd voor je/....;)

Net hebben we nog effe gezorgd voor een hoop dollars en tandpasta...omdat we niet weten hoe dat daar in Myanmar zit.
Vandaar dat we nu nog even gauw een verhaal vertellen, omdat we dus niet weten of we daar uberhaupt internet kunnen gebruiken!!!......

We hebben nu geen tijd meer om de foto's up te loaden, maar hopelijk zegt de tekst een hoop en kunnen jullie je fantasie erop los laten!

Ha lieve mensen, bedankt voor de lieve mails en berichtjes weer, dat waarderen we echt ENORM, dus ga lekker door!
We hopen dat we jullie de volgende keer weer snel en in gezonde staat kunnen verblijden/irriteren met onze avonturen in Myanmar, we houden ons hart vast!

EN NU ... op naar de 40 graden! Pfffffff :(

ENORM VEEL LIEFS sander en daf!

(oh en jacco....4x4 en kun je dus ook wel in het noorden van vietnam doen....gewoon combineren met Laos en Cambodja!)

(He sukerplofke.....De chinese bevolking in het noorden van vietnam had het al over de komst van een OERhollands artistiek en oorgaanliefhebbend sukerplofke, dussee bereid je voor op een hoop viezigheid;)

(En Techniekweg; sander wil nog een paar maanden (paar jaar) extra verlof...kan dat?)

(Harrie; Een tuktuk gaat je ongeveer 400 dollar kosten! Als je wat extra verlof voor sander kan regelen, komen we met de tuktuk naar je toe!)

(Hooghalers en Tonnes; HOe is het Sydney?... Bizarrr, je komt elkaar toch niet tegen daar? hahahaha )